Mleko nie mamy

Już prawie 18-ta a ja od rana nie miałam ani chwili na odciągnięcie pokarmu. Sponsorem diety mojej córki (eh, no przecież ja płaciłam!) jest dziś Hipp i mleko bio-eko-cuda-wianki-najlepsze-na-rynku. I rosół zjedzony po dzisiejszej uroczystości. To chyba koniec karmienia piersią.

Jak widzę laktator to budzi się we mnie niechęć wielkości kontynentu. Piersi nie bolą, odciągnę jak dojedziemy do Wisły tak pro forma, żeby nie dorobić się zastojów i bolesnych gul mleka. Wiem, że dla Polki byłoby lepiej pić tylko moje mleko, ale nie wiem czy wyrobię nerwowo z tym odciąganiem. Cudownie jest ją karmić, w nocy, kiedy ufnie przywiera do mamy i łapczywie pije mleko prosto z piersi, ale dla tego jednego momentu, który w połowie przesypiam, mam się tak mordować?

Nie! Tak jak egoistycznie chcę ją karmić dla przyjemności niemowlęcia przytulonego do mnie w nocy, tak egoistycznie nie chcę i nie będę tego mleka odciągać. Pola ma blisko 6 miesięcy. Laktacji z dnia na dzień nie wygaszę, więc przez następne 2 tygodnie coś będzie jeszcze dostawać, ale we wrześniu już kończymy karmienie. Piszą, mówią, żeby szanować wybory dziecka. Moje odstawiło się od piersi jakiś czas temu. Fizjologicznym to odciąganie pokarmu nie jest i na siłę nie będę tego piersiowania ciągnęła ku uciesze mojej pediatry i ciotek zza miedzy.

Krótko, wiem, chciałam dłużej, nie udało się. Trudno. Ale za to mam pięknie jedzące zupki 5-cio i pół miesięczne niemowlę, które robi się coraz cięższe i zdrowo się rozwija. Czego chcieć więcej?!