Bebetto Luca

Bebetto Luca, kolor Capuccino na białym stelażu

Wózek Bebetto w sklepie prezentował się wybornie. Zakochana w jego wyglądzie i tym jak lekko skręcał przekabaciłam męża na swoją stronę i nie szukaliśmy już więcej. Kupiliśmy. Prezentacja pani w sklepie szła tak lekko, że ze zdziwieniem odkryliśmy, że zupełnie nie wiemy jak to ustrojstwo się składa - w 10 minut po odebraniu sprzętu ze sklepu. Do tej pory mam wrażenie, że udaje mi się to zupełnie przypadkiem - za każdym razem!

Wózek odbiega znacznie od mojej idealnej wizji pojazdu dziecięcego. Przede wszystkim konstruowany jest dla Nicole Kidman, a nie dla przeciętnej Polki. Chociaż nie, Kidman też zahaczałaby wielkimi nogami o dolną belkę z hamulcem. Żeby tego nie robić gnam na wyciągniętych rękach wygięta w łuk. Po kilku kilometrach takiej gimnastyki mam dosyć i bolą mnie łopatki. By sprawnie powozić musiałabym mieć absurdalnie długie ręce i krótkie nóżki. Nie mam (ale nie mam też długich).

Rozmiary wózka też niczego sobie - spore. Deklarowano nam, że kupujemy kompaktowe coś, tymczasem upchnięcie tego w naszym Peugeocie 207 graniczy z cudem. Gondola pod skos, odpięte wszystkie kółka i dopiero siłowo można zamknąć klapę bagażnika. Wiem, w tym przypadku to zdecydowanie wina za małego samochodu ;), ale i tak liczyłam, że cały ten proceder wyglądać będzie nieco łatwiej. Jeździmy z całym majdanem często, bo z siostrą widujemy się na Muchowcu wypasać dzieciaki. Procedura wygląda tak:

1. Polkę na tylne siedzenie do fotelika
2. Zdjąć gondolę
3. Złożyć stelaż (5 minut!)
4. Uspokoić dziecko, włączyć po raz setny pozytywkę
5. Odpiąć kółka
6. Wcisnąć stelaż na styk do bagażnika
7. Wepchnąć gondolę
8. Siłowo zamknąć klapę bagażnika
9. Otrzeć pot z czoła, jechać

Po przyjeździe na miejsce powtórzyć od końca. Potem raz jeszcze złożyć wszystko i rozłożyć pod domem. Bajka. Miesięczny fitness jednego dnia.

Z zazdrością obserwuję jak siostra jednym ruchem wkłada niezłożony (a jedynie zmniejszony o rączkę) wózek do swojego Citroena Berlingo. Oj zazdroszczę! A dzieciaki ma poprzypinane w fotelikach na bazach, wyjmuje je lekko niczym torebkę. Z Bebetto tak lekko nie ma. A kiedy już wypakuję wózek siostry psy z radością wycierają (zwłaszcza jeden) swoje ociekające śliną fafle w moją piękną jasną gondolę. Z zewnątrz nic się nie dzieje, wystarczy przetrzeć i jest jak nowa. Wewnątrz jednak wyściełana jest cała na biało i jasny materiał strasznie się brudzi. Mamy ją już 3,5   miesiąca, i w miejscach gdzie najczęściej się jej dotyka pojawiły się już nieestetyczne naloty. Nie ma jak wyprać, bo materiał nieściągalny. Musiałabym całą gondolkę namoczyć i wystawić na słońce, a wózek niezbędny codziennie. Wystarczy chwila nieuwagi przy wkładaniu wózka do bagażnika i już kolejna plama gotowa. Dla takiej pedantki estetycznej jak ja - zupełnie niepraktyczne rozwiązanie. Mogłaby być ta gondola również od środka z materiału jak cała reszta - łatwiej byłoby utrzymać ją w czystości.

Mówią (np.Zuzi), że gondola jest duża. Owszem, jest spora, ale moja Pola ledwo się w niej mieści. Na długość zostało jej tylko 10cm, na szerokość rączki leżą już na styk. Przy dopakowaniu kocykiem gondolka jest idealna, a nawet ciut za mała. Nie polecam, w związku z tym, mamom, które mają zamiar używać jej zimą. Gruby kombinezon i puchaty kocyk + 3-miesięczne niemowlę - nie uda się. A przy tym gondolka ledwo mieści się w tym naszym bagażniku. No nie rozumiem!

Polka ledwo upakowana na styk. Kiedy jesteśmy gdzieś na dłużej (teściowie), mała nie ma jak wyspać się w rzeczonej gondolce. Również na spacerach widać, że jej ciasno, kiedy wierci się i wierzga nóżkami.

Nie rozumiem również innych mechanizmów, które na pierwszy rzut oka są świetne, a na dłuższą metę świadczą o krótkowzroczności projektanta. Daszek w gondolce, chowany "diwajs", który chroni bobasa przed słońcem, jest absolutnie świetny. Gdyby jednak był 2x dłuższy, całkowicie rozwiązałby problem parasolki (której brak) czy osłonki przeciwsłonecznej (którą dorobiłam). Można chronić się przed słońcem na wiele sposobów, ale po co, skoro wystarczyłoby jeden patent nieco ulepszyć? Podobnie odpinany tył budki, który po zdjęciu pokrowca pokryty jest tylko siateczką, mającą zapewnić niemowlęciu przewiewną atmosferę w upalne dni. Owszem, cyrkulacja powierza dobra, ale za to poziom słońca w gondoli wzrasta o miliard stopni i dziecku jest jeszcze cieplej. W chłodne dni się sprawdza, ale jest nieprzydatne. Impas. Super skrętne przednie koła, które na co dzień pomagają i to bardzo, od święta przeszkadzają. Wtedy trzeba pojazd zatrzymać, pójść, schylić się, przekręcić, wstać, odpalić maszynę i jechać dalej. Kiedy ma się ten manewr wykonać kilka razy na odcinku 500 metrów - cierpliwość się kończy.

Daszek w akcji. Gdyby był 2x dłuższy nie musielibyśmy wózkiem manewrować niczym Zeta Jones w  "Osaczonych" między laserami. Osłonka mojego pomysłu, jaka by nie była, działa mi na nerwy. Wolałam często jechać tyłem niż montować dodatkowe patenty przeciwsłoneczne. Dlatego nie rozumiem dlaczego nie wykorzystać pełnego systemu, skoro się go już odkryło! Byłoby zrozumiałe, gdyby Bebetto przodowało w akcesoriach typu parasolka, ale nie przoduje, bo nie da się dokupić parasolki do zestawu.

Cierpliwość  kończy  się też w konfrontacji z możliwościami miasteczka, w którym mieszkam. Przykładowo, rampa do biblioteki jest dwutorowa. Ergo - z wózkiem, który ma inny rozstaw kół na każdej z osi nie wjadę. Raz próbowałam, skończyło się nadwyrężonym nadgarstkiem, który jadę prześwietlać na dyżur do kolegi ortopedy w Boże Ciało.

Suma sumarum - nie jest najlepiej. Mam nadzieję, że spacerówka będzie lepsza niż gondolka, ale coś widzę, że niekoniecznie. Próbowałam ją ostatnio zrozumieć i skończyło się na frustracji i porzuceniu sprzętu. Wróci mąż, on się tym zajmie, ale już widzę, że logika np. pasów pozostawia wiele do życzenia - oby była to tylko moja nieudolna interpretacja.

Nie jest jednak najgorzej. Bebetto Luca ma też swoje dobre strony. Jestem absolutnie zachwycona jego zwrotnością. W domu nie mam najmniejszych problemów z wyjściem/wyjazdem, a sprawa nie jest prosta! W jednym miejscu obracam wózek o 360 stopni, manewruję lekko na mikro przestrzeniach, chodzi płynnie i cichutko. Jest ciężki (co jest wadą, np. jeśli mieszka się w bloku i wózek trzeba znosić), ale mnie powozi się go zdecydowanie lepiej dzięki jego wadze. Rozpędzony sam ciśnie do przodu. Zdecydowanym atutem jest też torba z wózka - bardzo pojemna. Zazwyczaj mieści w sobie:
- 5 pieluszek, chusteczki nawilżane - całe opakowanie, pieluszkę tetrową, pieluszkę flanelową
- zabawki Poli (minimum 5, 6 sztuk)
- torbę izotermiczną z butelką a czasem dwoma butelkami
- ubranko na zmianę i alternatywy pogodowe (body, spodnie, kaftanik, sweterek, kurteczka)
- pudełko plastikowe z przekąskami dla mamy (10x15cm)
- książkę dla mamy i książeczkę dla Poli (jeśli idziemy do ogrodu)
- osłonkę przeciwsłoneczną i moskitierę
- portfel, telefon komórkowy, chusteczki, klucze (z wieeelkim brelokiem)
Czasem zabieram też do niej kocyk. A do torby pod wózkiem pakuję butlę 1,5 litra wody mineralnej, folię przeciwdeszczową i koc piknikowy (względnie zakupy, choć nie lubię się schylać i wolę nieść w siatce). Dodatkowo wózek posiada uchwyt na kubek/butelkę, co usprawnia pochód młodej mamie (i niemłodej pewnie też). Należy jednak uważać, bo uchwyt zamontowany jest lekko pod kątem i z papierowego kubka a'la Starbucks zwyczajnie się wylewa. Termiczne sprawdzają się świetnie. Dobrym pomysłem jest też regulowana rączka od kierownicy, która pomaga  w różnych, dziwnych sytuacjach.

Tutaj zaledwie połowa rzeczy, które wpakowałam do torby: pieluszki, chusteczki, flanela, tetra, 5 grzechotek, tym razem weszła tam i woda mineralna, książka dla mnie, karty edukacyjne dla Poli, koc i poduszka dla Polki, jedzenie dla mamy itp. itd.

A po napakowaniu zostało mi jeszcze sporo miejsca i lekko zamknęłam całość.

Największym zaś atutem wózka jest jego wygląd, ponieważ Bebetto Luca jest po prostu śliczny (zwłaszcza mój - Capuccino na białej ramie) - po prostu bajka.

Podsumowując nie jestem w stanie wydać werdyktu. Wózek niby dobry, świetny nawet, ale czasem tak mnie wkurza, że mam ochotę cisnąć nim w dal. Trudno się zdecydować na jedną opinię, dlatego nasza relacja jest ambiwalentna - albo go uwielbiam, albo nienawidzę. On chyba odwzajemnia te uczucia, bo czasem sunie gładko, a momentami nie jest w stanie pokonać prostego wybrzuszenia na chodniku. Generalnie lubimy się, ale zdecydowanie nie kochamy.