Dieta matki karmiącej

Biedna mała Polka. Bardzo się dziś umęczyła. Pojechałyśmy przed południem na Muchowiec spotkać się z moją siostrą. Ta tydzień temu urodziła ślicznego chłopczyka i już zabrała go ze sobą na pierwszy spacer. Zaraz zaraz, chyba na pierwszy na Muchowcu, bo przecież na weekend pojechali całą rodziną w góry. Borysek cudowny, śliczny i taki malutki. przy Poli wyglądał jak mały okruszek, a przecież urodził się z masą 3600 (w całe 40 minut!).

Już na spacerku coś mi z tą Polą nie grało. Butelki nie chciała, chciała za to krzyczeć - tak samo jak wczoraj wieczorem. Zanim udało mi się ją uśpić minęło kilkanaście (dziesiąt?) minut ostrego krzyku, walki i prężenia się. Od jakiegoś czasu przed każdym karmieniem mała odstawia podobne sceny, a ja zupełnie nie wiem dlaczego: zmęczona, brzuszek ją boli - trudno powiedzieć. W trakcie spaceru było podobnie. Po powrocie do domu (z krótkim przystankiem u męża w pracy - nie, nie jestem dobrą żoną dowożącą kanapki, zwyczajnie, chwaliliśmy się ślicznym bobaskiem) Pola rozpłakała się na całego. Zdecydowanie bolał ją brzuch. Napinała się do tego stopnia, że z wysiłku i naprężenia wymiotowała. Potem chciała jeść i znów wymiotowała. Załatwiła moje dwie bluzki, getry i niezliczoną ilość swoich ubranek. Mąż pobiegł do apteki po czopki, wrócił z kroplami. Lady Mama siedziała na gorącej linii ze swoją koleżanką z Centrum Pediatrii. Już miałam pakować małą do auta i jechać do pani doktor na dyżur, gdy nagle Pola uśmiechnęła się do mnie. Zwymiotowała (jak wcześniej kilka razy), więc ją rozebrałam do naga i zarządziłam kąpiel. Na krótkim dystansie między pokojem a łazienką Pola zdążyła jeszcze wysikać się prosto na mój dekolt. Ale warto było to wszystko przecierpieć. Wyrzuciła z siebie ból brzucha i w wanience pluskała radośnie nóżkami. Po kąpieli chwyciła się do kolacji i usnęła po kilku ciumknięciach.

Gdzieś pomiędzy ścieraniem wymiocin z kostki, szyi i łokci a uspokajaniem krzyczącej dziewczynki, masowaniem brzuszka i podawaniem lekarstwa zastanawiałam się kto jest winowajcą dzisiejszego zamieszania. Wspólnie z lekarzami ustalono: kawa Inka i białe pieczywo, które to powinnam odstawić na jakiś czas. Co za tym idzie, na moją dietę składają się teraz:

- rosół (drobiowy, z marchewki i pietruszki; por odpadł bo powodował wzdęcia, podobnie seler_
- mięso gotowane bądź duszone
- ryż lub kasza biała (bo czarna powoduje u Poli wzdęcia)
- buraki, cukinia, szpinak, marchewka gotowane
- dżem (ale bez pieczywa)
- jabłka (ale już nie banany)
- jogurt Sokólski (i absolutnie żaden inny, bo to jedyny chyba na rynku nie zawierający mleka w proszku; nie częściej niż raz w tygodniu bo powoduje u Poli lekkie wzdęcia)
- owsianka (ale gotowana na wodzie, bo mleko powoduje u Poli wysypkę)
- kiełbaski drobiowe (bo po innych są wzdęcia i zaparcia)
- herbatki latacyjne (bo dzisiaj odpadła nawet niegroźna Inka, o bezkofeinowym Americano ze Starbunia mogę zapomnieć!)
- żółtko jajka (max. 1/tydzień)
- woda niegazowana

Uciągnęłam tak już 2,5 miesiąca. Za tydzień idziemy do pediatry na wizytę kontrolną i szczepienie. Muszę poważnie porozmawiać z lekarką o tej diecie matki karmiącej. Dziś nóż mi się w kieszeni otwierał, kiedy moja siostra, świeża mamusia, najpierw zjadła wafelka z kremem a potem nakarmiła małego Boryska. Why, oh why? A ja nie mogę nawet zjeść kromki z masłem i cukrem do kawy zbożowej!